қулоч

[قلاچ]

т. фосилаи байни ду нӯги дастони ба ду тараф ёзондашуда, ки ченаки дарозӣ ҳам ҳисоб мешавад; як қулоч а) ба андозаи дастони ба ду тараф васеъ кушода; б) киноя аз чизи дарозу муфассал: аз болои касе як қулоч шикоят навиштан; қулоч кардан чизеро ба воситаи қулоч чен кардан (мас., либосвориро); аспқулоч кашидан қулочҳоро ба ду тараф ёзондан (мас., ҳангоми варзиш); қулоч кашида а) дастро то охир кушода; б) бо тамоми қувват (чизеро ҳаво додан); кашидаву кушода, сахт (задан); қулоч кушодан дастҳоро ба ду тараф ёзондан (барои вохӯрдӣ ва ғ.); забони касе як кулоч будан боҷуръат будани касе дар гапзанӣ, забондароз будани касе